In de introductieweek van de module "Stop making sense & play with your senses" hebben we de kans gekregen om onze motivaties te herontdekken en onze artistieke richting te verkennen. We hebben kennis gemaakt met onze klasgenoten, die afkomstig zijn uit diverse studieachtergronden, wat waardevolle inzichten biedt in verschillende werkmethoden en onderlinge ondersteuning mogelijk maakt. Een opdracht was om onze werkmethoden te presenteren, waarbij ik mijn benadering van 'Thinking Through Making' heb uitgelegd. Dit houdt in dat ik intuïtief werk, experimenteer, analyseer en reflecteer om tot mijn eindwerk te komen. Feedback van medestudenten leidde tot het inzicht dat mijn documentatie verbeterd kon worden, waardoor ik ben overgestapt op het gebruik van een fysiek boekje waarin ik mijn proces en beelden op een meer doordachte en diepgaande manier kan vastleggen.
Les 1:
We bespreken het concept van het Playbook: Elke student maak zichzelf zichtbaar binnen het Playbook. Op deze wijze vertegenwoordigt de student een ‘pagina’ of onderdeel dat uiteindelijk ‘gebundeld’ kan worden tot een gezamenlijk geheel. Het individuele aandeel beschrijft en/of visualiseert een maakvorm of methode die voortkomt uit eerder gemaakt werk en/of zintuigelijke nieuwsgierigheid naar materiaal, medium en vorm.
In dit geval doe ik aan Thinking Through Making: "Denken door te maken" is het integreren van denkprocessen met actief creëren. Het betreft het proces waarbij ideeën niet alleen in gedachten worden gevormd, maar daadwerkelijk worden uitgedrukt door middel van praktische handelingen zoals ontwerpen, construeren of produceren. Het benadrukt het belang van hands-on ervaring en experimentatie als een manier om nieuwe inzichten te verkrijgen en creatieve mogelijkheden te verkennen. In processen van maken en het gebruik van de verbeelding onder zintuiglijk bewustzijn worden werken gemaakt. Deze werken zijn tussenstops op hun weg om iets anders te worden.
Les 2:
Ik ben al eerder de straat op gegaan om foto's te maken, maar ik wil mijn vaardigheden in storytelling verbeteren. Ik vraag me af wat ik wil dat de stad me laat zien en overweeg het bedenken van series om gerichter te fotograferen. Momenteel blijven mijn foto's oppervlakkig. Als opdracht zijn we gevraagd om te experimenteren, dus ben ik naar de markt in Rotterdam gegaan om zoveel mogelijk foto's te maken. Vervolgens evalueer ik dit werk om te bepalen wat het beste werkt voor zowel de kijker als voor mijzelf
Uit mijn ervaring met de foto's blijkt dat ik het meest voeling heb met de foto's die genomen zijn met een wijdere lens, waardoor ik me echt tussen de mensen bevind die ik fotografeer. Dit brengt wel een uitdaging met zich mee omdat het betekent dat ik dichter bij de mensen op straat moet komen. Na een gesprek met Rob werd benadrukt dat ik inderdaad dichter bij moet komen, niet alleen fysiek, maar ook wat betreft mijn onderzoek. Hij raadde aan om in gesprek te gaan met de mensen en deel uit te maken van hun leven.
Dit leidt tot enkele belangrijke vraagstukken waar ik aan moet werken:
Waarom doe ik dit?
Waarom vind ik dit belangrijk?
Hoe verhoud ik mij tot mijn onderwerp?
Welke richting wil ik op?
Wat wordt mijn specifieke onderzoeksvraag?
Les 3:
Ik heb mijn straatfotografie verder verkend omdat ik nog steeds op zoek ben naar wat mij echt raakt in deze vorm van fotografie. Ik heb gemerkt dat het effectief is om mezelf beperkingen op te leggen, zoals het fotograferen op een specifieke locatie met een vaste lens. Op deze manier hoef ik niet voortdurend te denken aan 'wat als ik...', maar weet ik waar ik naar op zoek moet. Dit stelt me in staat om gericht te werken aan kleine series binnen mijn straatfotografie.
Les 4:
Door mijn expertise in antropologie ben ik dieper ingegaan op mijn straatfotografie, wat tevens mijn onderzoek is voor mijn werkpraktijk. De opdracht was om in gesprek te gaan met een groep mensen buiten mijn eigen kringen. Ik merkte op dat ik vaak foto's maakte van Aziatische toeristen in Rotterdam, wat mij intrigeerde. Dit bracht vragen naar boven over wie deze mensen zijn en waar ze vandaan komen. Het lijkt alsof deze toeristen een bepaalde status hebben in Azië, maar ik wilde dit verder onderzoeken. Met dit in gedachten ben ik opnieuw de straat op gegaan, gericht op deze groepen en met de intentie om met hen in gesprek te gaan.
Les 5:
Na het voorleggen van mijn idee aan Rob en Michel ontving ik enthousiaste reacties. Dit gaf me het vertrouwen dat ik op de juiste weg was en dat ik een goede richting was ingeslagen. Ik voelde een groeiend verlangen om meer antropologisch te kijken naar de mensen die ik fotografeer. Mijn plan is nu om een fotoserie te creëren die niet alleen artistiek is, maar ook fungeert als een antropologisch onderzoek. Ik ben vastbesloten om deze benadering te gebruiken om een dieper inzicht te krijgen in de mensen die ik vastleg en om hun verhalen op een zinvolle en respectvolle manier te delen.
Projectvoorstel:
In dit project richt ik mij op het verkennen van de straten van mijn stad en het vastleggen van de diverse mensen en culturen die ik tegenkom. Ik zal mijn camera gebruiken als een instrument om niet alleen oppervlakkige beelden vast te leggen, maar ook om verhalen te vertellen over de mensen die ik ontmoet.
Door participant observation zal ik mijzelf onderdompelen in de straatcultuur en de dagelijkse routine van de mensen ervaren. Ik zal actief deelnemen aan de activiteiten op straat en proberen de wereld te zien door de ogen van de mensen die er wonen en werken.
Daarnaast zal ik etnografische interviews afnemen met de mensen die ik fotografeer. Ik zal open gesprekken voeren om hun verhalen, ervaringen en perspectieven te verzamelen. Deze interviews zullen mij helpen om een dieper begrip te krijgen van de mensen achter de beelden en om hun stemmen te integreren in mijn fotografische narratief.
Door deze twee verschillende onderzoeksmethoden van antropologie te combineren met mijn straatfotografie, streef ik ernaar om een rijke en genuanceerde fotoserie te creëren die niet alleen de diversiteit van het stadsleven weerspiegelt, maar ook de menselijke verhalen die erachter schuilgaan. Mijn doel is om een betere storytelling in mijn fotografie te bereiken en een dieper inzicht te bieden in de complexiteit van de menselijke ervaring in de stedelijke omgeving.
Ik wil een kleine serie maken van Aziatische toeristen in Rotterdam, waarbij ik niet alleen hun uiterlijke verschijning vastleg, maar ook hun ervaringen, interacties en de culturele context waarin ze zich bevinden onderzoek.
Ik zal naar verschillende locaties in Rotterdam gaan waar Aziatische toeristen vaak te vinden zijn, zoals populaire toeristische attracties, winkelstraten en markten. Ik zal observeren hoe Aziatische toeristen zich gedragen en interageren met hun omgeving, en discreet foto's maken om hun ervaring vast te leggen.
Indien mogelijk en passend, zal ik proberen om in contact te komen met Aziatische toeristen en ze vragen stellen over hun ervaringen in Rotterdam. Dit kan waardevolle inzichten opleveren voor mijn serie en mij helpen om een dieper begrip te krijgen van hun perspectief.
Playbook:
Alle lessen hebben we ons playbook bijgehouden. Hier houden we bij hoe we te werk gaan en wat wij onze klasgenoten van onze werkwijze kunnen meegeven.
In mijn geval had ik mijn foto's op de muur gehangen met wat steekwoorden. Waarin in aangaf hoe ik te werk ga. Thinking Through Making.
Maar belangrijker lijkt nu mijn boekje, waarin ik alles heb opgeschreven van de afgelopen keren fotograferen op straat. Waarin ik stil sta bij wat een beeld met mij doet. Wat het mij laat denken. Dit werkt voor mij heel goed, waar ik voorheen mijn foto's op een harde schijf zette en er niet te veel meer over nadacht, begin ik er nu over na te denken.
Dit is iets wat ik mijn klasgenoten kan meegeven. Om goed de tijd te nemen om over je projecten na te denken en echt stil te staan bij de essentie.
