In deze module onderzoeken we de subjectieve ervaring van een locatie en verwerken we dit in een twee dimensionale presentatie.
Ik heb gekozen voor station Blaak. Een druk knooppunt. Hier komen kruispunten, auto's, fietsers, voetgangers, trams, metro's en treinen samen.
Dit is het terrein dat ik wil verkennen.
Het viel mij op dat je hier heel veel prikkels krijgt. Mensen gaan en staan waar ze willen. Moeten naar school, werk, vrienden of familie. Maar niemand kijkt naar elkaar om. Want iedereen heeft haast, zo lijkt het.
Later ben ik er in de nacht naartoe gegaan. Een groot verschil met de ervaringen overdag. Heel rustig, hier en daar een dakloos iemand die om geld komt vragen. Maar meer niet. Je hoort zo nu en dan de stoplichten tikken.
Een lastige opgave om eens het simpele visuele los te laten en anders over een locatie of evaring na te denken.
Les 3:
Ik heb gekozen om veel beweging te laten zien op de foto's omdat de plek nogal hectisch is. Veel beweging. Iedereen onderweg ergens naartoe. Als feedback kreeg ik te horen dat mensen de foto's interessant vonden maar dat ze iets meer wilde. Hoe kan ik de drukte nog beter overbrengen?
Hier ben ik met mijn foto's op verder gegaan. Welke geluiden hoor je nog meer. Kletsende mensen, auto's, tram, duiven, stoplichten. Alles wat je maar kunt bedenken.
Het was moeilijk om dit gevoel op stilstaand beeld over te brengen. Ik ben verder nog eens gaan zitten en gaan opschrijven hoe ik me voelde bij.
Verder heb ik getekend zoals bij module 1. Wat je ziet, maar ook wat je ervaart. Verder heb ik nog een logboek gemaakt. Iedere keer dat ik er zin in had.
Logboek werkpraktijk 2
Het is koud, iedereen rent langs me heen. Soms kijk ik iemand aardig aan, maar ze lachen niet terug. Ik voel me eigenlijk alleen, verdrietig. Maar niemand geeft er natuurlijk wat om. Waarom zouden ze, ik ben maar een onbekende. Er hangt een nattigheid in de lucht, ‘waterkoud’ zoals mijn moeder zou zeggen. Ik ga maar naar huis. Misschien voel ik me dan beter.
Donker, drukte. Auto’s rijden hard door de plassen. Ze toeteren soms, omdat het ze te lang duur bij het kruispunt. In de verte hoor ik om de haverklap de stoplichten tikken. Tktktktktktktktktktk….. *stilte* Ik hoor weer de auto’s maar dan gaat mijn aandacht weer: tktktktktktktktk…..
In de verte lijkt het alsof er een trein aankomt. Onder mij, want er zit daar een tunnel. Een ieder die terugkomt van zijn geliefde of misschien wel het ziekenhuis. Wie weet wat het verhaal is van deze mensen. Het is hier ook nooit rustig. Ik kan me hier nergens op concentreren. Ik ben net vergeten dit logboek bij te werken, terwijl ik al 15 minuten rondliep met de telefoon in mijn hand.
Vandaag is het fijn, zonnig. Iedereen lijkt hierdoor vrolijk. Of het komt door de markt, iets verderop. Terwijl ik naar het station liep werd ik bijna aangereden op het drukke fietspad wat eraan grenst. Dit gebeurt mij eigenlijk veel te vaak. Vervelend. Mijn mood werd erdoor al meteen door aangetast. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin in het onderzoek vandaag. Ik ga lekker een loempia halen. Joejoe.
Vandaag was een goeie dag, ik heb gewoon op het bankje gezeten en gekeken naar hoe mensen struggelen niet uit te glijden. Want het is ontzettend glad. Leedvermaak. Geen prikkels, omdat ik me hiervan heb afgesloten met oordopjes. Een podcast. Ik word dus voornamelijk gek van alle audioprikkels.
Het is midden in de nacht, rustig. Ik chill met een vriend van me. Er loopt zo nu en dan een dakloze langs. Maar de autoweg blijft druk. BMW’s die veel te hard optrekken, herrie. Maar ik geef er niet veel om. Want ik zit hier met iemand die veel voor me betekend. Daar ben ik op gefocust. “Hoe gaat het nu met je?” Fijn om even te praten. Waar dit overdag een plek is waar ik nooit wil komen, veranderd het ’s nachts ineens in een plek voor fijne gesprekken.
In de nacht ben ik ook nog wat video's gaan maken op de locatie zelf voor onderzoek. Ik ben ik de dingen gaan filmen waar geluid vandaan kwam.
De plek voelt voor mij in de nacht niet veel anders. Het viel mij op dat ik er niet anders over dacht of het heel erg anders ervaarde.
Het blijft een drukke plek met veel doorloop. Misschien hebben mensen minder haast omdat ze niet zozeer ergens hoeven te zijn.
Les 4:
We moesten vervolgens een one-minute maken over je ervaring en associaties die je voelde op de locatie. Verder hebben we in de les het belang van sound design besproken en verschillende montage technieken. Hiervoor ben ik nog eens de straat op gegaan om meerdere video's op te nemen. Dit keer dus met audio, wat mij allemaal opviel. Ik heb alles in mij op proberen te nemen. Ik heb een uur lang gezet op dit bankje.
Mijn one minute gaat over het overprikkeld raken en je alleen voelen in de drukte. Zoveel mensen om je heen maar niemand die naar je omkijkt. Terwijl je langzaam gek wordt. Ik vind zelf dat dit gevoel goed overkomt door het geluidsniveau dat oploopt en het gefriemel van de persoon. Ik denk dat ik teveel ben ingegaan op de HOND structuur. Dit had ik wat meer los mogen laten bij mijn one-minute. Ik probeerde hier meteen een soort verhaal over te brengen.
Ik wil in de toekomst nog nadenken over hoe ik dat beter in beeld kan brengen.
Les 5:
We moeten bedenken hoe we dit gevoel gaan overbrengen. Maar dan niet met een film. Een subjectieve ervaring voor een bezoeker. Dit vind ik de lastigste stap omdat ik zelf visueel ben ingesteld. Ik zat er bijvoorbeeld aan te denken om een ervaring te maken in een donkere kamer om dit visuele element weg te laten.
Ik wil nog wat meer onderzoek doen naar wat er mogelijk is. Misschien een VR video, maar dat kan weer te visueel zijn. Wel een ervaring.
Les 6:
Mijn ervaring heb ik in een audiovisuele vorm. Ik wil iemand een verhaaltje laten lezen, terwijl hij met de laptop voor zich visueel en met de koptelefoon op het gehoor wordt afgeleid. Verder heb ik slingers hangen die om je huid landen waardoor je ook nog fysieke prikkels voelt.
De wereld is te veel, mijn zintuigen staan in brand
Geluiden, bezienswaardigheden en gevoelens, allemaal te veel om te bevatten
Mijn hoofd draait rond, mijn hart gaat tekeer
Te veel prikkels, telkens weer
De lichten zijn te fel, het geluid te hard
Ik kan niet ontsnappen, er is geen uitweg.
Ik verdrink in geluiden, ik kan het niet aan
Ik wil het allemaal buiten sluiten, een manier vinden om te ontsnappen
Maar er is geen ontsnappen aan deze overweldigende vloed.
Ik zit gevangen in een cyclus van constante overbelasting van binnen.
Ik probeer het te blokkeren, maar het is overal.
Mijn zintuigen zijn in paniek, mijn geest is ongezond
Dus sluit ik mijn ogen, en probeer rust te vinden In de duisternis, waar mijn zintuigen kunnen stoppen.
Maar zelfs dan, blijven de prikkels bestaan
Een constante herinnering, aan de kwetsbaarheid van mijn geest.
De volgende stap zou zijn om het meer tot mijzelf te betrekken in de video. Eigen beelden, eigen geluiden. Dan zou ik het willen exposeren in een kabinetje op school. Met een beamer zodat je echt IN de prikkels zit.