Bij theorie zijn we aan de slag gegaan met non-lineariteit in verhaalvertelling. We leren waarom je het kunt gebruiken en waar het goed voor is.
We hebben tijdens de les een linear verhaal geschreven met een groepje. Dit verhaal moeten we later zo door elkaar halen dat het een non-lineair verhaal wordt. Natuurlijk met de technieken waarover we hebben geleerd.
Ik werk samen met Amy en Joy. Ons verhaal gaat over een meisje dat voor haar eerste schooldag naar de academie komt. Het is een bijzonder geval want ze stroomt laat in, omdat er in het nabije verleden iets traumatisch met haar is gebeurd heeft zijn niet het jaar kunnen beginnen in september.
Aangekomen op school ontmoet ze de concierge, daar maakt ze verlegen een praatje mee en hij zegt welke kant ze uit moet.
Ze loopt helaas verkeerd en raakt verdwaald, waar ze dan een vreemde jongeman tegenkomt. Deze jongeman doet haar denken aan de traumatische gebeurtenis uit haar verleden en in ban van de schrik sprint ze weg. Waarop de jongen haar blijkt te achtervolgen.
Na een lange spannende achtervolging met nog meer kleine puntjes blijkt dat de jongen helemaal niet zo eng was als dat hij leek, hij probeerde het meisje alleen maar haar telefoon terug te geven, deze had ze blijkbaar van de schrik laten vallen.
Door middel van flashbacks en flashforwards wilde we in een zigzag structuur het verhaal vertellen.
Een leuke opdracht om eens te puzzelen. Het viel direct op dat we verschillende manier hadden van de structuur van het verhaal te presenteren, wat het heel erg leuk maakte.
Dit verhaal hebben we gepitched en uit de vragen bleek dat we nog wat diepte miste in het verhaal. Al moet ik zeggen dat mijn pitch ook niet perfect alles uitlegde. Omdat ik teveel tijd opnam.
Het was vervolgens tijd om een essay te schrijven over een non-lineaire film uit het referentiekader. Ik had aanvankelijk gekozen voor twee films. "Last night in soho" en "Cloud Atlas."
Ik was ervan op de hoogte dat mijn essay natuurlijk diepgang miste en daarbij ook de bronnenlijst. Dit kwam omdat ik voor de draft nog niet zoveel tijd had kunnen gebruiken als dat ik had gehoopt. Dit werd ook bevestigd in de feedback.
Feedback:
I need a bit of a deeper dive into the reasoning for the use of the techiques, it is not just naming them but how and why they are employed and if you use multiple fims explain the connection and why you chose them, otherwise it feels like a book report. Also make sure you APA source this and use visuals in the final. Tone of voice is good. Thesis is too broad make it link to the specific film(s) better, explain better in the choices how it functioned in your analysis.
Vervolgens heb ik besloten om mij te focussen op 1 film. Zodat ik me meer kon verdiepen gezien het aantal woorden dat we mochten gebruiken in ons essay.
Ik ben er over het algemeen tevreden over, al zou ik voor een essay in de toekomst meer onderzoek willen doen waarmee ik dus meer bronnen refereer. Omdat het puur ging om de technieken van de film heb ik dat voor mijn gevoel wat minder kunnen doen en kwam ik snel op interviews met de regisseur.
Verder hebben we bij Tudor de opdracht gekregen om 3 makers uit te zoeken en over hen te vertellen. Hierbij gaat het erom hoe zij zich verhouden tegen de netwerksamenleving, ethiek en engagement.
Ook moesten we onze ideale wereld omschrijven. Dit vond ik wel lastig, want er zijn zoveel aspecten die niet ideaal kunnen zijn. Daarom heb ik gewoon mijn hart gelucht in het geschreven stukje hieronder.
Sven Peetom en Juliette Dominicus
Freelance film en documentairemakers
Sean Cirillo
Straatfotograaf in New York
Eddy van Wessel
Fotojournalist, oorlogsfotograaf
Mijn ideale wereld
Hoe ziet dat eruit? Vrede, geen oorlog? Ook al is het zo dat ik niet direct de gevolgen merk van alle oorlogen. Daarom weet ik niet of het aan mij is om dit als mijn ideale beeld te omschrijven. Want voor iedereen zal een ideaal beeld anders zijn.
Misschien zoals honderden jaren geleden, iedereen vervuld een niche. Dan ben je bakker of smid, omdat je vader dit misschien ook was. Voor de rest was je dagenlang met je familie. Althans, zo leerde mijn geschiedenisboeken het mij. Een mooi middeleeuws stadje. Maar als je een kool van de buurman opeet, wordt je voor altijd verbannen.
Misschien een wereld, waar niemand onder de armoedegrens leeft. Waar mijn leeftijdsgenoten daklozen niet zien als ‘zwerrie’s.’ Want als mijn werkgever mij deze maand niet betaald, eindig ik in dezelfde situatie, niet veel mensen hebben dat door. Ben ik dan ook een ‘vieze zwerrie?’
Een wereld waar we empathie tonen aan onze medemensen. Waar als iemand km hulp vraagt we dit aanbieden, op welke manier mogelijk.
Misschien is het maar beter om niet te lang na te denken over mijn ideale wereld, want hoe meer ik het doe, hoe meer ik de slechte kanten van onze huidige wereld zie. Hoe oppervlakkig mijn punten ook zijn, blijf ik liever op het oppervlak. Misschien is dat wel het probleem. Misschien ben ik wel het probleem..