Theorie

In deze module gaan we kijken naar beeldanalyse.
Les 1:               
Tekenleer hoe ontstaat betekenis? Structuralisme
Saussure + Peirce Wat is een teken? ‘Iets dat voor iets anders staat.’
Betekenaar/betekende
Taalteken bestaat uit een betekenaar en een betekenis. Een eenheid van klanken wordt verbonden met een eenheid van idee.
Denotatie is precies het omgekeerde van connotatie. Als je dan het logo van Coca Cola ziet, denk je meteen aan cola. Je associeert dan het merk met een product.                           De connotatie van een woord is de emotionele of sociale gevoelswaarde van dat woord, los van de betekenis.
Syntagmatisch: de betekenis van een teken deels bepaald wordt door zijn grammaticale (of syntagmatische) relatie tot andere tekens binnen een bepaalde tekenconstructie of tekenstructuur .
De pragmatische betekenis van een beeld verwijst naar de manier waarop het in een specifieke context wordt gebruikt of bedoeld is om te worden gebruikt.

Les 2:
Tijdens les 2 hebben we geleerd over vertalen, imiteren, overtreffen. Wat doe je dan met het origineel? Verder zijn we ingegaan op semiotiek en ideologie. Binaire opposities en intertekstualiteit.

Les 3:
We hebben het gehad over verschillende soorten documentaires. Poetic mode , Expository mode , Participatory mode , Participatory mode,  Reflexive mode,  Performative mode.
Verder hebben we het gehad over 4 verschillende waarheden. Congruence, consistency, coherence en usefullness.
Wat neem ik mee?
Een lastige periode. We hebben heel veel informatie op ons afgevuurd gekregen en ik heb het geprobeerd ergens goed weg te stoppen in mijn hersenpan.
Dit is niet altijd even goed gegaan. Dat bleek uit het feit dat ik keer op keer mijn aantekeningen er weer bij heb gepakt om toch eens te zien wat een bepaald begrip ook alweer betekend.
Door een eigen beeldanalyse te schrijven merkte ik dat oefening de beste methode is om vervolgens alles te onthouden.
Ik hoop dat we de volgende periodes hier nog op doorgaan.
Mijn beeldanalyse gaat over een foto van Kevin Carter.
The vulture and the little girl

Voor mijn beeldanalyse heb ik deze foto van Kevin Carter gekozen die in maart 1993 naar Soedan ging. Een heftige foto die een flinke indruk om mij heeft achter gelaten.
De foto verscheen in The New York Times van 26 maart 1993. Het is een foto van een zwak, door hongersnood getroffen jongetje, waarvan aanvankelijk werd gesuggereerd dat het een meisje was, Hij maakte zich klaar om het uitgehongerde jongetje te fotograferen dat probeerde een voedselcentrum te bereiken Het jongetje zakte in elkaar. Toen landde een gier achter hem. Terwijl hij zijn foto's nam, kreeg Carter te horen dat hij de uitgehongerde kinderen niet mocht aanraken, omdat ze besmettelijke ziekten hadden. Hij wachtte ongeveer 20 minuten in de hoop dat de gier weg zou gaan. Hij hielp het kleine jongetje niet.
Je ziet verschillende tekens in het beeld. Je kunt ook meteen een denotatieve betekenis vinden achter deze tekens. Zo zie je een heel erg mager gekleurd jongetje ingezakt op de grond. Hij lijkt uitgehongerd. Waar de omgeving er kaal, uitgedroogd, bruin en dus niet onderhouden uitziet. Op de achtergrond staat een gier, die naar dit jongetje zit te staren. Dit is feitelijk voor iedereen duidelijk.
Een connotatieve betekenis van de foto is de emotionele reactie die het beeld oproept. Zo kan de gier symbool staan voor dood en verderf, terwijl het kind symbool staat voor onschuld en kwetsbaarheid.
Naast deze associaties kan de foto ook een gevoel van hopeloosheid en wanhoop oproepen, aangezien het kind zich in een situatie lijkt te bevinden met weinig kans op overleving. De gier die hierachter aan het staren is versterkt dit gevoel van wanhoop.
De kracht ligt in het oproepen van emotionele reactie bij de kijker en beeld een gevoel van lijden en wanhoop uit van het Soedanese volk in de tijd van de hongersnood.

Er zijn verschillende binaire opposities zichtbaar. Een van de meest opvallende is het contrast tussen de gier en het kind, het contrast tussen leven en dood of tussen de krachten van de natuur en de kwetsbaarheid van de mens. De gier, met zijn associatie met dood en verderf staat tegenover het lijden van het kind, terwijl het kind het onschuldige slachtoffer is van de krachten van de natuur.
Een andere binaire oppositie in de foto is het contrast tussen de voorgrond en de achtergrond. De gier, met zijn donkere veren, maar ook het kind, geeft een sterk contrast tegen de lichte achtergrond en trekt de aandacht van de kijker naar de scène. Dit contrast tussen licht en donker benadrukt het gevoel van wanhoop en hopeloosheid dat het beeld oproept.
De foto creëert ook een binaire oppositie tussen de kijker en het onderwerp van de foto. Het smekende aanzicht van het kind creëren geeft een gevoel van afstand tussen de kijker en het kind, terwijl de kijker wordt geconfronteerd met de realiteit van het lijden van het kind.
Verder is er een sterke syntagmatische relatie tussen de beeldelementen. In deze foto is de duidelijkste syntagmatische relatie die tussen de gier en het kind. De gier staat direct achter het kind, waardoor een gevoel van verbondenheid tussen de twee ontstaat. Deze positie suggereert dat de gier naar het kind kijkt en dat het kind bedreigd wordt door de gier. Maar je zou het ook kunnen zien als dat het kind misschien wel afhankelijk is van de gier.
Verder is in de foto een syntagmatische relatie tussen het kind en de achtergrond. Het kind staat op de voorgrond van het beeld, terwijl de achtergrond achter het kind zichtbaar is. Dit creëert een gevoel van diepte en perspectief in het beeld en benadrukt de kleine omvang en kwetsbaarheid van het kind.
Als laatste syntagmatische relatie tussen de kijker en het onderwerp van de foto. Het smekende aanzicht van het kind en het magere lichaam creëren een gevoel van verbondenheid tussen de kijker en het kind, waardoor de kijker wordt gedwongen na te denken over de vreselijke situatie van het Soedanese volk. Deze relaties vormen een duidelijke boodschap voor de kijker.

De paradigmatische betekenis van de foto hangt af van de context waarin het beeld wordt bekeken.
Als de foto bijvoorbeeld wordt bekeken in de context van een nieuwsbericht over de burgeroorlog en de hongersnood in Soedan, kan de paradigmatische betekenis van het beeld worden begrepen in relatie tot andere beelden of informatie over het conflict en de gevolgen ervan voor het Soedanese volk. Zo wordt de foto gezien als een onderdeel in een groter verhaal.
Wanneer de foto wordt bekeken in de context van een kunsttentoonstelling. Kan de betekenis van het beeld worden begrepen in relatie tot andere kunstwerken die soortgelijke thema's of ideeën behandelen. De foto zou kunnen worden gezien als onderdeel van een grotere discussie over de mens als geheel.
De foto kan worden gezien als een kijk op de onschuld van kinderen en op de manier waarop zij vaak gevangen zitten in grotere conflicten. De foto spreekt ook over het idee van de krachten van de natuur en over de manier waarop de mens soms aan deze krachten is overgeleverd.
Ten slotte kan de foto ook worden gezien als een oproep tot actie, die de kijkers aanspoort om stil te staan bij het lijden van anderen en stappen te ondernemen om te helpen. In alle gevallen maken de sterke emotionele impact van de foto en het vermogen om een gevoel van medeleven en bezorgdheid op te wekken, het tot een krachtig medium om mensen in nood een podium te geven en tot hulp op te roepen.