Een intieme ruimte waar persoonlijke herinneringen transformeren onder de blik van de toeschouwer. In deze interactieve installatie projecteer ik mijn jeugdarchief op drie grote schermen, maar het verleden weigert stil te staan.

Concept
Herinneringen zijn nooit statisch – ze krimpen, verschuiven en glitchen. Deze installatie onderzoekt hoe digitale vervorming kan functioneren als poëtische metafoor voor de werking van het geheugen. Door bewegingssensoren reageert het werk live op de aanwezigheid van bezoekers: hoe dichter je bij de beelden komt, hoe instabieler ze worden.

Techniek & Interactie
Via een zelfontwikkelde applicatie worden bewegingen van bezoekers geregistreerd en vertaald naar realtime beeldeffecten. Persoonlijke archiefbeelden worden omgezet naar geluid, bewerkt met distortion en echo, en keren terug als vervormde herinneringen. Datamoshing en glitch-effecten maken het fragiele karakter van herinnering tastbaar.

Thematiek
Het werk verkent de fundamentele onbetrouwbaarheid van het geheugen – niet als falen, maar als essentie van wat ons menselijk maakt. Bezoekers worden medeplichtig aan het vervormen van het verleden, waarbij de paradox van herinnering voelbaar wordt: hoe meer we proberen vast te houden, hoe meer er tussen onze vingers door glipt.
Techniek: Interactive installation, TouchDesigner, motion tracking, datamoshing, audio manipulation
Jaar: 2025
Context: Eindproject jaar 3 Photography, Film & the Digital, St. Joost School of Art & Design